„Jezus oczekuje miłości. Szuka osób, które by Go pocieszały.
Pragnie dusz całkowicie oddanych Jego miłości,
dusz delikatnych, które niczego Mu nie odmówią,
które wykorzystują każdą sposobność,
by sprawić Mu radość, które zawsze Go oczekują,
małych dla siebie, ale wielkich miłością.”
(Ojciec Założyciel Antonino Celona)

Jesteśmy Zgromadzeniem Sióstr Służebnic Wynagrodzicielek NSJ. Naszym powołaniem jest wynagradzanie modlitwą i apostolstwem.

Nasz założyciel, Ojciec Antonino Celona, był bardzo wrażliwy na znaki czasu, żył w epoce dużych zniszczeń materialnych i duchowych. Dzisiaj także istnieje potrzeba wynagradzania za brak wdzięczności wobec Boga, za wybieranie zła zamiast dobra, ciemności zamiast światła. Jezusowi sprawia to ból, On chce, żeby każdy się zbawił. Wynagrodzenie jest naprawianiem popełnionego zła. Ma ono swoje źródło w miłości do Boga. Jest owocem miłości, świadomym współudziałem z Chrystusem w naprawianiu krzywd, jakich doznaje Bóg.

Serce poprzez ludzkie grzechy. Jednocześnie przez wynagradzanie otrzymujemy wielką siłę do ratowania nie tylko siebie, ale i innych dusz. Pragnieniem Bożego Serca jest, by Jezus był miłowany ponad wszystko. On wie, że człowiek jest słaby, grzeszny i nieustannie potrzebuje Jego Miłosierdzia. Pragnie też pocieszenia za zranienia, jakich doznaje od tych, których tak bardzo umiłował.

Jeżeli to czujesz, jesteś zainteresowany, chcesz się więcej dowiedzieć i chcesz nas poznać, napis do nas — powolania@wynagrodzicielkinsj.pl

Rozeznawanie jest procesem aktywnego poszukiwania, rozpoznania woli Bożej w naszym życiu. Jeśli chcemy się czegoś od kogoś dowiedzieć, co powinniśmy zrobić? Przede wszystkim zadać tej osobie pytanie i posłuchać odpowiedzi. To samo dotyczy kontaktu z Bogiem. Najpierw trzeba Go zapytać, a następnie wsłuchać się w Jego odpowiedź…

Nazywamy to komunikacją między Bogiem a człowiekiem – jest to modlitwa. Zwykle trudniejszą rzeczą jest usłyszenie odpowiedzi, bo zazwyczaj nie słyszymy żadnego mówiącego do nas głosu. Zatem musimy być otwarci i przygotowani na to, że przemówi On do nas w inny sposób: przez innych ludzi, przez wydarzenia, czy przez refleksję w głębi serca. Bóg często do nas mówi, jednak my nie zawsze słuchamy.

Najważniejszą rzeczą w rozeznawaniu jest aktywne i zdyscyplinowane życie modlitwy. Inne zalecane kroki obejmują poszukanie sobie kierownika duchowego, czytanie informacji na temat różnych dróg powołania, rozmawianie z osobami, które są szczęśliwe i aktywne w realizowaniu swojego życiowego powołania, odwiedzanie seminariów i wspólnot zakonnych i zaangażowanie w służbę na rzecz innych.

Modlitwa jest ważna w realizacji każdego powołania, nie tylko w kapłaństwie czy życiu zakonnym. Osoby realizujące każde z życiowych powołań są wezwanie do komunikowania się z Bogiem, do mówienia do Niego, do słuchania Go – do modlitwy. Kiedy modlitwa nie jest sprawą kluczową w realizacji któregokolwiek życiowego powołania, można porównać to z sytuacją dziecka, które nie rozmawiałoby z rodzicami kiedy z niemowlęcia staje się powoli dorosłym. Tak być nie może.

Modlitwa to komunikowanie się z Bogiem, a nie tylko mówienie do Niego. Komunikacja obejmuje mówienie i – co ważniejsze – słuchanie. Modlitwa jest zatem niezwykle ważna w każdym powołaniu. Możliwe nawet, że jest najważniejszym elementem powołania.