Kandydaci na ołtarze

Nota biograficzna

Życie ks. Antonino Celona rozpoczyna 13 kwietnia 1873 r. w Ganzirri (Sycylia). Tam też umiera 15 października 1952 r. Wigilia Zmartwychwstania Pańskiego i wspomnienie św. Teresy z Avila stają się więc dla ks. Antonino momentami, które w sposób znaczący wpłynęły na całe jego życie. Wspomnienie zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią i grzechem charakteryzują bowiem jego  kapłaństwo, potrzebę wynagradzania za grzechy, uczestnictwo w cierpieniach Chrystusa, a w końcu gorąca miłość do Eucharystii. Życie św. Teresy z Avila jest natomiast symbolem jego ducha modlitwy kontemplacyjnej a zarazem wielkich cierpień związanych z dziełem, które założył.

ks. Antonino Celona

• ur. 13.04.1873 r., Ganzirri, Sycylia – zm. 15.10.1952 r., tamże
• 21.12.1895 r. – przyjął święcenia kapłańskie
• 02.02.1918 r. – ufundował w Mesynie nasze Zgromadzenie Sióstr Służebnic Wynagrodzicielek NSJ
• 1934 r. – został w niejasnych okolicznościach oddalony od założonego przez siebie Zgromadzenia
• po opuszczeniu Zgromadzenia przeniósł się do Sanktuarium Maryjnego Montalto

Nota biograficzna

s. M. Alfonsa Bruno od Dzieciątka Jezus
(Helena Rita Antonia Bruno)

• ur. 10.04.1937 r., Terquinia – zm. 23.08.1994 r., Messyna

Dzieciństwo w drodze

Urodziła się w sycylijskiej rodzinie jako piąte z siedmiorga dzieci. Ojciec, Leonardo Bruno pochodzący z rodu Mongiuffi Melia, był strażnikiem więziennym, matka Gina Alaimo zajmowała się domem. Helena została ochrzczona 13.06.1937 r. w Terquinii w kościele parafialnym pw. Św. Jana Chrzciciela. Komunię Świętą i Bierzmowanie przyjęła w Mineo w 1950 r. Ze względu na pracę ojca rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania.

W wieku pięciu lat s. Alfonsa doznała cudownego uzdrowienia – chorowała na ropień pachwiny, który znikł po wizycie w drzwiach jej domu żebrzącej kobiety proszącej o kawałek chleba.

Nastoletnia miłość

W 1953 r. rodzina Bruno przeprowadza się z Savoca do Santa Teresa di Riva. Młoda Elena (Helena) ma szesnaście lat i zaczyna odczuwać sympatię do miejscowego młodzieńca. W 1955 r. ojciec odsuwa ją od młodego konkurenta i wysyła z ciotką do Mesyny. Po powrocie do rodzinnych stron okazuje się, że ów młodzieniec nie był poważnym kandydatem, a decyzja ojca uchroniła Elenę od zawodu miłosnego. To doświadczenie wzbudziło w młodej dziewczynie pytania o miłość prawdziwie wierną.