Życie zakonne

ŻYCIE KONSEKROWANE

Życie konsekrowane jest darem Boga Ojca udzielonym jego Kościołowi za sprawą Ducha Świętego.
Bycie osobą konsekrowaną znaczy oddać się uroczyście Chrystusowi z niepodzielnym sercem poprzez śluby zakonne.

SKĄD RODZI SIĘ POWOŁANIE
Ojciec Święty Jan Paweł II pisze: Powołanie na drogę rad ewangelicznych rodzi się z wewnętrznego spotkania z miłością Chrystusa, która jest miłością odkupieńczą”, podkreślając, że to spotkanie skierowane jest do określonej osoby i staje się miłością wybrania. Miłość w ten sposób wyrażona ogarnia i przemienia całą osobę, jej duszę i ciało. Z papieskiego przesłania jasno wynika, że rady ewangeliczne są znakiem oddania się Chrystusowi i czynią z naszego życia – według wyrażenia św. Tomasza – swego rodzaju całopalenie złożone Bogu. Konsekracja zakonna jest znakiem zakorzenienia się w Chrystusie i wyrazem miłości.
Wartości życia zakonnego w Kościele nie da się przecenić, co potwierdzają słowa Ojca Świętego: „Kościół nie może być bez Was, nie może żyć pełnym życiem bez Was, nie może być czytelnym znakiem bez Was. Bardzo nieszczęśliwe są kraje, w których Was nie ma”.

ŚLUBY ZAKONNE

CZYSTOŚCI
Osoby konsekrowane przez ślub czystości świadczą, że całe swe życie jednoczą z Chrystusem i oddają je w tym celu, by Jego miłością przemieniać i ubogacać świat i człowieka.
UBÓSTWA
Przez ślub ubóstwa stają się przeciwstawieniem dla świata konsumpcyjnego. Pokazują, że wielkość człowieka nie leży w tym, by „mieć”, lecz by „być”, dają wspaniałe świadectwo dążenia do królestwa Bożego i swą postawą wskazują drogę do tego królestwa.
POSŁUSZEŃSTWA
Ślubując posłuszeństwo, ukazują, że Chrystus swoim posłuszeństwem ubogacił świat, bo aby wypełnić wolę Ojca, stał się posłuszny aż do śmierci krzyżowej.
„Istotnie, życie konsekrowane znajduje się w samym sercu Kościoła”.