Tajemnice radosne – rozważania

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

„Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą […]. Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa (Łk 1,28.38)”.

Anioł zwiastuje Maryi, że z niej narodzi się Jezus. Przez Nią daje nadzieję całemu narodowi Izraela – na świat przyjdzie Emmanuel, Bóg z nami, Wyzwoliciel, Odkupiciel. Wraz z Wcieleniem, które dzieje się dzięki wierze Maryi i Jej TAK, obietnica Boga staje rzeczywistością. Słowo staje się Ciałem. Wynagradzajmy w tej tajemnicy wszelkie objawy buntu przeciw woli Bożej w nas samych i w naszych bliźnich, prośmy o zaufanie, że obietnice Boże nawet jeśli prowadzą przez drogę krzyża są wyrazem miłości Boga do nas. Powtarzajmy codziennie Bogu TAK, jak Maryja. Keharitomene, Przemieniona przez łaskę, módl się za nami.

2. Nawiedzenie Elżbiety przez Maryję

„Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona (Łk 1,42)”.

Maryja przynosi Jezusa do Elżbiety. W tym geście wyraża się całe posłannictwo Maryi, która prowadzi do Jezusa i niesie Go tym, którzy potrzebują. Tam, gdzie jest Bóg między ludźmi, tam jest życie, które staje się nieustanną służbą, miłowaniem. Służyć innym to odkryć sens swojego życia. Odkrycie tego sensu prowadzi do radości i szczęścia, które Maryja wyśpiewała w Magnificat. Dziękujmy Jezusowi wraz z Maryją, że zechciał pokazać nam drogę do prawdziwie spełnionego życia. Wynagradzajmy każde nasze działanie, które nie było skierowane na dobro innych. Uczmy się od Maryi jak czynić ze swojego życia dar. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi.

3. Narodzenie Pana Jezusa

„Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie (Łk 2,7)”.

Maryja przez swoje TAK Bogu pozwoliła, by w jej życiu narodził się Jezus. Od tej chwili był On obecny w każdym jej geście, myśli, słowie, uczynku. Jako pierwszy człowiek dała się objąć Bogu dziełem Odkupienia. Całkowicie otworzyła się na łaskę uświęcającą. Wynagradzajmy tak jak Maryja, pozwalajmy Bogu rodzić się w naszym życiu, przemieniać je, wypełniać je świętością swojej obecności. Maryjo wypraszaj nam łaskę wydawania dobrych owoców każdego dnia.

4. Ofiarowania Jezusa w Świątyni

„Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu (Łk 2,22)”.

Maryja oddaje Bogu wszystko, co najcenniejsze. Nie zatrzymuje nic dla siebie. To, co posiada traktuje jako dar otrzymany od Pana i zwraca Mu go dla Jego większej chwały. Nie ofiarowuje tego, co jej zbywa, co nie jest jej potrzebne, nie rzuca Bogu ochłapów. Ten wspaniałomyślny czyn nie zapewnia jej jednak życia „chronionego”, bez cierpień. Proroctwo Symeona, które słyszy w odpowiedzi na swój dar, mówi wprost: „Twoją duszę miecz przeniknie”. Maryja powtarza swoje FIAT, wynagradza skąpstwo duchowe ludu bożego. Wierzy i ufa Bogu, że z każdego doświadczenia przeżytego z Nim jest On w stanie wyprowadzić większe dobro. Maryjo, Przybytku sławny pobożności, módl się za nami.

5. Odnalezienie Jezusa w Świątyni

„Po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania (Łk 2,46)”.

Maryja po zgubieniu Jezusa odczuła głęboki ból w sercu, zabrakło w nim Tego, którego ukochało. Jej postawa usilnego szukania Syna wskazuje nam drogę, którą mamy pójść w chwilach, gdy czujemy się od Boga oddaleni. Wrócić do świątyni swojego serca, wsłuchać się w Słowo Boże, zanurzyć się w Jego obecności. Jezus rozmawia z nauczycielami, zadaje im pytania – czyni to, co czyni Jego Matka – aktywnie poszukuje. Tylko relacja z Bogiem pozwoli nam rozwinąć nasze człowieczeństwo w pełni. Tylko jeśli będziemy szukać Go każdego dnia, On będzie pozwalał się znajdować. Tylko wtedy okaże się, że jest ciągle blisko. Maryjo, Pocieszycielko strapionych, módl się za nami.