O. Antonino Celona urodził się w Gancirri (Mesyna, Włochy) 13 kwietnia 1873 r. i otrzymał święcenia kapłańskie 21 grudnia 1895 r. W 1899 r. zaprosił go biskup diecezji Oppido Mamertyna i uczynił swym osobistym sekretarzem i zarazem ojcem duchownym w seminarium. Po trzęsieniu ziemi w 1908 r. wrócił do swojej diecezji, by pracować nad „odnową” mieszkańców Mesyny. Pracując czynnie w winnicy Pańskiej wspiera rozwój wielu stowarzyszeń ludzi świeckich. 2 lutego 1918 r. założył Stowarzyszenie Służebnic Wynagrodzicielek Najświętszego Serca Jezusa, by jako wrażliwe na ludzkie potrzeby duchowe i kulturowe –było „kontemplacyjne i czynne zarazem”. Jego pragnieniem było utworzenie także „Posłańców Maryi”, męskiej gałęzi Stowarzyszenia. Żył duchem wynagrodzenia związanym z „godnymi czci znakami miłości Boga”, jakie objawiają się w Tajemnicy Paschalnej Chrystusa, a są nimi cierpienie i radość, krzyż i zmartwychwstanie. Zmarł w Gancirri 15 października 1952 r. błogosławiąc swe córki duchowe. Jego ciało od 1965 r. spoczywa w kościele Jezusa Eucharystycznego przy Domu Generalnym Zgromadzenia. Jego stała obecność jest inspiracją i umocnieniem dla wszystkich, którzy żyją jego duchowością. Biskup Ignacy Cannavo 16 sierpnia 1981 r. zainicjował proces beatyfikacyjny, 3 lutego 1997 r. zakończył się etap diecezjalny, a 27 października 2010 r. postulator przekazał do Kongregacji do Spraw Kanonizacyjnych księgę „Pozycja o życiu, cnotach i kulcie”, dla poznania i ogłoszenia heroiczności cnót Kapłana–Założyciela. Wspólnota Wynagrodzicielek przez zebranie i poświadczenie Jego przesłania, przykładu życia i miłosierdzia wyśpiewała Magnificat i rozsławiła charyzmat Wynagrodzenia na „wszystkie zakątki ziemi”.
Zostaw komentarz: